Jemioła pospolita
Nazwa łacińska: Viscum album
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Rząd – sandałowce
Rodzina – sandałowcowate
Rodzaj – jemioła
Gatunek – jemioła pospolita
Występowanie: Jemioła pospolita występuje w całej Europie, a także w południowej i zachodniej Azji. Jest często spotykana w Polsce.
Opis ogólny: Jemioła jest rośliną półpasożytniczą, zimozieloną krzewinką o kulistym kształcie. Pobiera wodę i sole mineralne od drzewa, które jest jej żywicielem. Sama wytwarza natomiast substancje odżywcze. Ponieważ potrzeby jemioły są znikome, gospodarz prawie nie odczuwa jej obecności. Osiągnąć może 1m średnicy.
Zastosowanie: Jest to roślina lecznicza. Jej liście i młode pędy pomagają w chorobie nadciśnieniowej, obniżają ciśnienie krwi i korzystnie wpływają na serce. Ponadto jemioła jest pokarmem dla zwierząt. Kozy, owce i krowy chętnie jedzą jej pędy i liście. W czasach starożytnych kleisty miąższ owoców jemioły służył jako lep.
Cechy morficzne: Łodygi jemioły są zielone, rozgałęzione nibywidlasto. Funkcję korzeni pełni system ssawek, które rozrastają się w drzewie i dostarczają roślinie wody i soli mineralnych. Owe ssawki biegną między korą a drewnem drzewa, a ich odgałęzienia wtórne wrastają w drewno. Liście jemioły przez większą część roku są zielone, zimą przybierają barwę oliwkową. Są grube i skórzaste. Jest to roślina dwupienna, tworzy jednak jednopłciowe kwiaty i nie jest w stanie sama siebie zapylać. Kwitnie od lutego do kwietnia. Kwiaty mają kolor żółtawy, zebrane są w grupy, wydzielają dużo nektaru i mile pachną. Pyłek tych kwiatów roznoszą owady. Następnie powstają białe, okrągłe owoce z nasionami w środku, które dojrzewają późną jesienią i wczesną zimą.
Drewno: nie dotyczy