Żywotnik olbrzymi
Nazwa łacińska: Thuja plicata
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Podkrólestwo – naczyniowe
Nadgromada – nasienne
Gromada – nagonasienne
Podgromada – nagonasienne drobnolistne
Klasa – iglaste
Rząd – Cupressales
Rodzina – cyprysowate
Rodzaj – żywotnik
Gatunek – żywotnik olbrzymi
Występowanie: Żywotnik olbrzymi występuje naturalnie w zachodniej części Ameryki Północnej, wzdłuż wybrzeży Oceanu Spokojnego.
Opis ogólny: Żywotnik olbrzymi osiąga wysokość 60-65m, w Polsce w uprawie dorasta do 30-35m. Ma zwartą, gęstą, stożkowatą koronę. Gatunek najlepiej rośnie w klimacie oceanicznym. Gdzie nie ma silnych mrozów i jest wilgotno. Jest to roślina trująca.
Zastosowanie: Żywotnik olbrzymi to drzewo ozdobne, które w połowie XIX wieku pojawiło się w Polsce. Odgrywa ważną rolę w gospodarce leśnej Ameryki Północnej.
Cechy morficzne: Kora żywotnika olbrzymiego ma kolor czerwonobrunatny, jest głęboko bruzdkowana i łuszczy się płatami. Liście żywotnika olbrzymiego są łuskowate, spłaszczone i ostro zakończone. Ich górna strona jest ciemnozielona i błyszcząca, a spodnia część jest sinawa i pokrywa białawymi, woskowymi plamkami. Jest to drzewo jednopienne, tworzy owalne, żółte kwiaty męskie oraz niepozorne, zielonkawe kwiaty żeńskie. Szyszki żywotnika olbrzymiego mają długość 1,8cm, złożone są z 8-12 łusek. Łuski dojrzałej szyszki szeroko się rozchylają.
Drewno: Drewno żywotnika olbrzymiego jest lekkie, jasne, ma czerwonawe zabarwienie. Jest także trwałe, łatwe w obróbce i pięknie pachnie. Wykorzystywane jest w tokarstwie i snycerstwie.