Wierzba krucha
Nazwa łacińska: Salix fragilis
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – malpigiowce
Rodzina – wierzbowate
Rodzaj – wierzba
Gatunek – wierzba krucha
Występowanie: Wierzba krucha występuje w Europie i Azji, a w Polsce jest to jedno z najpospolitszych drzew.
Opis ogólny: Wierzba krucha osiąga wysokość około 20m. Ma szeroką, rozłożystą koronę. Rośnie w lasach łęgowych, wzdłuż rzek, dróg, nad stawami. Występuje także na terenach górskich do 1000m n.p.m. Jest to drzewo krótkowieczne.
Zastosowanie: Wierzba krucha jest rośliną leczniczą, jej kora jest surowcem zielarskim, który stosuje się w dolegliwościach takich, jak przeziębienie czy ból głowy. Napar z kory wierzby kruchej działa jak aspiryna, nie niszcząc przy tym żołądka. Wierzba krucha dzięki rozbudowanemu systemowi korzeni służy do rekultywacji terenów i wysypisk śmieci, umacniania wałów przeciwpowodziowych, skarp i brzegów rzek.
Cechy morficzne: Pień wierzby kruchej jest charakterystycznie krótki, a kora ciemnobrązowa i popękana. Gałęzie tego gatunku są kruche, łatwo je ułamać, mają żółty lub czerwonawy kolor. Lekko połyskują. Liście wierzby kruchej mają kształt lancetowaty, długość 15cm, od spodu barwę błękitno-zieloną. Wierzba krucha to roślina dwupienna, tworzy kwiatostany męskie i żeńskie. Roślina kwitnie w maju, wraz z rozwojem liści. Owoce mają formę torebek zawierających bardzo drobne nasiona. Kwiaty wierzby kruchej zapylają owady, a nasiona rozsiewa wiatr.
Drewno: Drewno wierzby kruchej jest miękkie, łatwo próchnieje. Ma niską wartość opałową, jest wykorzystywane jako materiał opałowy.