Śliwa domowa
Nazwa łacińska: Prunus domestica
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – różowce
Rodzina – różowate
Rodzaj – śliwa
Występowanie: Śliwa domowa nie występuje w stanie dzikim. Formy wyjściowe powstały prawdopodobnie w wyniku wielokrotnego krzyżowania się dzikich gatunków, najprawdopodobniej ałyczy i śliwy tarniny. Ojczyzną śliwy domowej są okolice Kaukazu, Azji Mniejszej i Zakaukazia. Obecnie jest to popularna roślina uprawna.
Opis ogólny: Śliwa domowa to nieduże drzewo, maksymalnie osiąga około 10m. Może mieć również postać krzewu. Na wzrost rośliny mają wpływ czynniki takie, jak rodzaj gleby, stanowisko, zabiegi agrotechniczne oraz podkładka.
Zastosowanie: Śliwa domowa to przede wszystkim roślina sadownicza, uprawiana ze względu na walory smakowe jej owoców. Owoce śliwy wykorzystywane są na przetwory, nalewki, do produkcji śliwowicy oraz do bezpośredniego spożycia. Śliwa domowa to również roślina lecznicza, o właściwościach przeczyszczających.
Cechy morficzne: Cechą charakterystyczną śliwy domowej jest ogromna masa korzeni, które stanowią 30-45% masy całego drzewa. Pędy są zróżnicowane pod względem długości, grubości i barwy. Są jasnozielone, ciemnozielone, brązowe, a mogą też mieć odcień fioletu. Pąki śliw występują na krótkopędach i długopędach. Liście są okrągłe, eliptyczne lub jajowate. Roślina wytwarza zazwyczaj białe, owadopylne kwiaty. Owoce śliwy są kuliste, wydłużone. Są jadalne. Różnią się masą, wielkością i barwą owocu.
Drewno: Drewno śliwy domowej to drewno twardzielowe, o pięknym czerwonobrunatnym kolorze. Charakteryzuje się twardością i gęstością, z tego względu jest wykorzystywane do produkcji mebli. Jest także uważane za jedno z najlepszych drzew europejskich do produkcji instrumentów muzycznych.