Leszczyna turecka
Nazwa łacińska: Corylus columa
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – bukowce
Rodzina – brzozowate
Rodzaj – leszczyna
Gatunek – leszczyna turecka
Występowanie: Leszczyna turecka występuje naturalnie w Europie południowo-wschodniej i Azji Mniejszej, do Kaukazu aż po Himalaje.
Opis ogólny: Leszczyna turecka jest średniej wielkości krzewem, osiąga maksymalnie 20m wysokości. Ma szeroką koronę kształtu kulistego, której szerokość dochodzi nawet do 15m.
Zastosowanie: Leszczyna turecka, podobnie jak pospolita, jest rośliną uprawną w krajach takich, jak Turcja, Hiszpania czy Włochy, a także w Kalifornii. Olej uzyskiwany z owoców leszczyny tureckiej jest odporny na jełczenie, stąd znajduje duże zastosowanie w przemyśle spożywczym, kosmetyce i farmaceutyce.
Cechy morficzne: Pień ma kolor jasnobrązowy, a dojrzałe drzewa mają dodatkowo mocno korkową korę. Liście leszczyny tureckiej opadają na zimę. Są ciemnozielone, jajowate, mają długość 8-12m. Jesienią przebarwiają się na kolor złocistożółty. Jest to roślina jednopienna. Tworzy kwiaty męskie, w postaci zielonych lub jasnożółtych kotków, oraz kwiaty żeńskie, w postaci pączka. Owoce leszczyny tureckiej to orzechy o długości 2cm, twardej i grubej łupinie. Dojrzewają we wrześniu i październiku. Nazywane są orzechami laskowymi.
Drewno: Drewno leszczyny tureckiej jest miękkie i nietrwałe. Jednak z uwagi na różowobrązowe refleksy jest cennym materiałem do wyrobu mebli luksusowych. Ponadto, robi się z niego węgiel rysunkowy, wędki, laski i bicze.