Jabłoń dzika
Nazwa łacińska: Malus sylvestirs
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – różowce
Rodzina – różowate
Rodzaj – jabłoń
Gatunek – jabłoń dzika
Występowanie: Jabłoń dzika to gatunek, który rośnie dziko na obszarze całej Europy. W Polsce spotkać ją można na terenach nizinnych i niżej położonych terenach górskich.
Opis ogólny: Ma postać drzewa lub krzewu, osiąga wysokość 10m, na gałęziach można dostrzec nieliczne ciernie. Rośnie bardzo powoli, występuje w lasach liściastych mieszanych, głównie na obrzeżach.
Zastosowanie: Dawniej jabłoń dzika służyła jako podkładka dla szlachetnych odmian jabłoni. Poza tym gatunek ten nie ma dużego zastosowania. Owoce są bardzo cierpkie, niewielkie i w związku z tym rzadko służą do celów kulinarnych. Można wspomnieć, że czasem robi się z nich dżemy.
Cechy morficzne: Liście ciemnozielone, nieco pomarszczone, eliptyczne. Roślina kwitnie w maju, wraz z liśćmi rozwijają się kwiaty – dosyć duże, białe z różowym zabarwieniem. Owoce jabłoni dzikiej to jabłka, koloru żółtego, zielonego, mogą być także zaczerwienione. Są twarde i mają kwaśny smak. Kora szara lub szarobrunatna, popękana u starszych drzew.
Drewno: Drewno jabłoni dzikiej stosowane jest w tokarstwie i stolarstwie, ma przyjemny zapach i czerwonobrązową barwę. Jest twarde i ciężkie.