Dąb błotny
Nazwa łacińska: Quercus palustris
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – bukowce
Rodzina – bukowate
Rodzaj – dąb
Gatunek – dąb błotny
Występowanie: Dąb błotny rośnie naturalnie w Ameryce Północnej, a dokładniej w jej północno-wschodniej i centralnej części. Jest również spotykany w parkach i ogrodach na terenie Europy.
Opis ogólny: Dąb błotny jest drzewem wolnorosnącym. Może osiągnąć wysokość 20m. Preferuje tereny nizinne, gleby wilgotne i mokre, na przykład w okolicy zalewów rzek.
Zastosowanie: Dąb błotny jest rośliną ozdobną, występuje w parkach oraz kolekcjach roślin.
Cechy morficzne: Pień dębu błotnego nie posiada gałęzi, ale w górnej części gęsto się rozgałęzia. Młode drzewa mają gładką, jasnoszarą korę, która z wiekiem ciemnieje i pokrywa się bruzdami. Liście rośliny są mocno wykrojone, mają charakterystyczne kępki włosków na spodzie nerwów liścia. W okresie jesiennym zmieniają kolor na intensywnie czerwony. Dąb błotny kwitnie od czerwca do lipca. Jego owoce to żołędzie.
Drewno: Jest ciężkie i twarde, wykorzystuje się je w stolarce budowlanej i meblarstwie.