Jodła kaukaska
Nazwa łacińska: Abies nordmanniana
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Podkrólestwo – naczyniowe
Nadgromada – nasienne
Gromada – nagonasienne
Podgromada – nagonasienne drobnolistne
Klasa – iglaste
Podklasa – Pinidae
Rząd – sosnowce
Podrząd – Pinieae
Rodzina – sosnowate
Podrodzina – Abietoideae
Rodzaj – jodła
Gatunek – jodła kaukaska
Występowanie: Jodła kaukaska występuje na terenach Zachodniej Azji – w Górach Kaukazu, Rosji, Gruzji i Turcji.
Opis ogólny: Osiąga wysokość 25-30m. Korona młodej jodły kaukaskiej jest wąska i stożkowata, a później staje się bardziej kolumnowa, ze spiczastym wierzchołkiem. Oprócz naturalnego występowania jodła kaukaska jest coraz popularniejsza w innych częściach Europy, gdzie sadzi się ją w lasach i parkach. Jest to drzewo mrozoodporne, preferuje gleby przepuszczalne. Żyje około 200 lat. Nie toleruje upałów i suszy.
Zastosowanie: Roślina ozdobna, łatwa w uprawie. Z uwagi na walory dekoracyjne polecana jest do parków i ogrodów. Młode drzewa stosowane są jako drzewka bożonarodzeniowe.
Cechy morficzne: Młode okazy mają gładką korę, która z wiekiem pęka. Liście jodły kaukaskiej to szpilki o długości 2-3cm, z wierzchu barwy ciemnozielonej, pod spodem z białymi paskami. Po roztarciu wydzielają owocowy aromat. Jodła kwitnie w kwietniu i maju. Szyszki żeńskie znajdują się przy wierzchołku drzewa, mają około 15cm długości, zmieniają barwę z bladozielonej na brunatnawą.
Drewno: Mocne, żółtawobiałe, długowłókniste. Drewno jodły kaukaskiej nie wytwarza żywicy, ma jedynie pęcherzyki żywiczne.